La vie electronique jest cyklem dziesięciu albumów z muzyką Klausa. Każdy z nich składa się z trzech płyt CD, co razem daje trzydzieści cedeków. Na każdej płycie jest ponad 70 minut muzyki, więc w sumie jest to ponad 35 godzin nieprzerwanej podróży przez wspaniały świat muzyki elektronicznej! Na razie kupiłem część pierwszą (nie jest to tanie wydawnictwo, 69 zeta za album, żeby kupić wszystko musiałbym wyłożyć prawie 700 zika!). Ale już wiem, że sukcesywnie będę dokupował pozostałe części.
Tutaj poruszamy się po wczesnych latach siedemdziesiątych, są to prawdziwe perełki wczesnej muzyki elektronicznej. Czyli coś, co w el-muzyce lubię najbardziej. A czego we współczesnej zdigitalizowanej scenie elektronicznej chyba już się nie znajdzie. Stara, "analogowa" muzyka elektroniczna ma w sobie więcej ciepła, refleksyjności i ducha niż współczesne w pełni cyfrowe, doskonałe kompozycje. To zresztą też się tyczy płyt samego Mistrza.
Odpoczywam przy takich dźwiękach. Regeneruję się, odżywam na nowo. Trudno się zmusić do pisania czegokolwiek, skoro tak naprawdę chcę tylko rozsiąść się wygodnie i dać się wciągnąć w ten jakże przyjemny wir syntetycznej medytacji. Także przestaję walczyć sam ze sobą i kończę w tym miejscu swój przydługi wywód. Będę wracał do tego świata tylko po to, aby włożyć następną płytę do odtwarzacza...
Odpoczywam przy takich dźwiękach. Regeneruję się, odżywam na nowo. Trudno się zmusić do pisania czegokolwiek, skoro tak naprawdę chcę tylko rozsiąść się wygodnie i dać się wciągnąć w ten jakże przyjemny wir syntetycznej medytacji. Także przestaję walczyć sam ze sobą i kończę w tym miejscu swój przydługi wywód. Będę wracał do tego świata tylko po to, aby włożyć następną płytę do odtwarzacza...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz