Kinsky -Copula Mundi

   Byłem na ich koncercie. To był rok bodajże 1993. I zapamiętam to do końca życia, to jak do tej pory najlepszy koncert na jakim byłem! Nie był to zwyczajny wieczór. Publika żywo brała udział w przedstawieniu, na przykład gdy na parkiet wyszedł jeden z członków zespołu grając na saksofonie i ciągnąc na sznurze drugiego, który słaniał się na boki, czasem upadając. Wszyscy rzuciliśmy się na nich, jedni próbowali rozwiązać więzy, a inni jeszcze bardziej je zacisnąć. W rezultacie wszyscy staliśmy się kłębowiskiem ciał ciągniętych na sznurze. Powiewała nad nami czarna flaga, a na koniec każdy został na czole wysmarowany jakąś czarną cieczą. Zostałem ochrzczony na dożywotniego fana tego dziwnego zespołu. Po koncercie Paulus von Kinsky złożył autograf z dedykacją na podsuniętej mu płycie. To właśnie ten egzemplarz, co na zdjęciu.

   Kinsky to zespół, który był największym objawieniem polskiej sceny rockowej lat 90, ich muzyka, teksty śpiewane po polsku, rosyjsku, angielsku i łacinie, to wszystko było czymś niesamowitym! I do dziś tak jest. Ta wściekła mieszanina doom metalu, industrialu i cholera wie czego jeszcze tak głęboko mi wlazła pod czaszkę, że raz na jakiś czas po prostu muszę posłuchać ich muzyki. 

   Chciałem Wam napisać, na jakie utwory warto zwrócić szczególną uwagę, ale tak naprawdę, to płyty trzeba posłuchać od pierwszej do ostatniej sekundy. CD dodatkowo ma jeszcze cztery kawałki, których nie ma na kasecie -to jak darmowa szpryca dla narkomana na głodzie!

   A wszystko zaczęło się od audycji Piotra Kaczkowskiego, gdzie usłyszałem "Światłem ciała jest oko"...