Nosowska Nosowska/Osiecka

   Inżynier Mamoń kiedyś powiedział: "Proszę pana, ja jestem umysł ścisły. Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem. Po prostu. No... To... Poprzez... No reminiscencję. No jakże może podobać mi się piosenka, którą pierwszy raz słyszę." 

   Więc ja, jako również umysł ścisły (ściśnięty -jak to czasem mówię) jakże mógłbym nie lubić piosenek, które na warsztat wzięła Pani Nosowska? No jak nie lubić, skoro lubić trzeba? Zwłaszcza, że nowe aranżacje dają tym utworom nowy wymiar, ich brzmienie, niby rozpoznawalne, tu podąża w zupełnie nowym, zaskakującym kierunku. Nie należę do bezkrytycznych wielbicieli talentu obu Pań, ale tutaj muszę oddać honor -płyta wciąga, absorbuje i każe się w sobie zasłuchać.
   "Nosowska "zdejmuje" niepotrzebny lukr w jaki obrosły niektóre przeboje Osieckiej, śpiewa je bez mizdrzenia się, doskonale rozumie tekst. Na płycie dostajemy dużą dawkę niepokoju, jest to płyta o wiecznej tęsknocie, o przemijaniu, o miłości niecynicznej, o pytaniach bez odpowiedzi" -jak to trafnie ujęła Pani Agata Passent we wkładce.
   Nic dodać, nic ująć. Słuchać!