Philips N4307

   Moje stare, niczym nie uzasadnione, marzenie posiadania magnetofonu szpulowego w końcu się ziściło! Kupiłem nieszczęśnika wraz z widocznymi na zdjęciu taśmami, oraz (niewidoczną na zdjęciu) pokrywą za oszałamiającą kwotę pięciu złociszy. Sprzęt oczywiście okazał się niesprawny, co zresztą w ogóle mnie nie zdziwiło, a nawet ucieszyło :-) Będzie coś do dłubania!

   Po włączeniu okazało się, że część elektryczna najprawdopodobniej jest sprawna, silnik pracuje, żaróweczki świecą, tylko taśma się nie kręci. Rozkręciłem sprzęcik.

   Zgodnie z przewidywaniami pasek napędowy bł przerwany. A raczej w ogóle go nie było. Eeee... To znaczy był... A wyglądał tak:

I tak:

A gdy go próbowałem ręką zabrać z wnętrza, to moje paluchy wyglądały tak:

   Okazało się, że gumowy pasek po tylu latach zmienił się w breję o konsystencji i właściwościach brudzących smoły... na moje nieszczęście resztki paska znajdują się na praktycznie wszystkich kółkach napędowych, dociskach i innych częściach mechanicznych. W ruch poszły kuchenne ręczniki papierowe:

   Duuuużo ręczników papierowych!!!!!
   A w środku na metalowym chassis znalazłem datę produkcji magnetofonu: 23.08.1968. Nieźle, nie? 44 lata... Nie dziwota, że pasek napędowy się przeobraził w wyższą formę stanu skupienia!
   Sprzęt jak na razie wygląda tak:

   I jest jeszcze poddawany zabiegom usuwania resztek paska napędowego, potem zostanie gruntownie oczyszczony, dostanie nowy pasek, złożę go do kupy i pochwalę się jak wygląda :-) Magnetofon jest monofoniczny, a kupiłem go, bo mam kilka szpul z taśmami nagranymi jeszcze przez mojego ojca z muzyką z radia Luxemburg i bardzo chcę je przesłuchać, więc spełnienie marzenia nie było tak do końca niczym nie uzasadnione...