Jeszcze raz Philips N4307

   Pamiętacie mojego szpulowca? Starałem się odtworzyć taśmy mojego ojca z lat sześćdziesiątych, ale nie za bardzo mi to wyszło. Nie dość, że prędkość obrotu taśmy w moim Philipsie jest inna, niż są nagrane taśmy, to jeszcze okazało się, że sprzęgło odpowiedzialne za kręcenie jednej ze szpul się ślizga i trzeba je wspomagać palcem. Pisałem o tym tutaj. A na zdjęciu powyżej macie winowajcę zamieszania. A poniżej to samo, tylko po zdjęciu obudowy:

   Gdy wyjąłem całą oś i rozłożyłem wszystko na papierze, ze środka wysypały się kawałki plastiku, które powinny blokować się podczas kręcenia osi i w ten sposób zapewnić odpowiednie wybieranie taśmy:

   Długo głowiłem się czym zastąpić te elementy. Myślałem o macie bitumicznej, ale wpadłem na genialny pomysł. Pogrzebałem w swoich rupieciach i znalazłem cztery gumowe uszczelki do kranu :-) I z nich zrobiłem nowe sprzęgło!

   Po jako-takim złożeniu wszystkiego do kupy przetestowałem zastosowane rozwiązanie:

   I okazało się, że działa rewelacyjnie! Ach, jaki ja jestem zdolny! Ale skoro już miałem rozkręconego klamota, to bacznie przyjrzałem się rolce dociskowej i głowicy. Tragedia... Rolki nie wymienię, nie mam pojęcia, gdzie bym mógł taką dostać, więc kawałkiem papieru ściernego przywróciłem jej jako-taką sprawność. Na zdjęciu poniżej widać, jak jest zabrudzona, teraz jest praktycznie czarna.

   Potem przyszła kolei na głowicę. Też była cała upaćkana:

   Teraz magnetofon jest złożony do kupy. Działa jak ta lala :-) Ale jedynie ta taśma na zdjęciach nadaje się do słuchania (bo była na nim pewnie nagrana, kupiłem ją razem z Philipsem). Dźwięk nie jest najwyższych lotów, ale kręcące się szpule są hipnotyzujące... Jeśli tylko będę kiedyś miał trochę więcej gotówki, to na pewno kupię sobie coś lepszego!