Klaus Mitffoch

   Jedyna płyta zespołu, od którego rozpoczęła się kariera Lecha Janerki -człowieka, którego teksty są dla mnie jedną z największych zagadek... No, może oprócz tekstów Budzyńskiego... Mają swój urok, ale za każdym razem, gdy ich słucham zastanawiam się, czy to co słyszę i to, jak sobie to tłumaczę, to na pewno to, o co chodziło autorowi. 

   Z muzyką jest inaczej. Odbieram ją bez żadnych wewnętrznych niepokoi, czy to naprawdę tak jak trzeba ;-) To bardzo niespokojna płyta. Czuć tu takie szarpanie się, nierówną walkę z ówczesną rzeczywistością. tak jakby chłopaki postanowili się wziąć za bary z przeciwnikiem o wiele silniejszym, bez przekonania o końcowym wyniku pojedynku. Nie jest to muzyka, przy której można odpocząć -można się raczej porządnie zmęczyć.