Paweł Kukiz Siła i honor

   Ostra i bezkompromisowa płyta. Gdy ukazała się na rynku wszyscy chyba trochę przestraszyli się takiego bezpośredniego przekazu i nie było jej praktycznie słychać w mediach, co zresztą zauważył sam autor i zarzucił im ostracyzm. Na szczęście nie zaszkodziło to chyba samej muzyce, bo w grudniu 2012 roku uzyskała status złotej płyty. Całkiem zasłużenie zresztą.

   Cały album jest przesycony przekazem politycznym, ale podanym w sposób wybitnie „kukizowy”. Jak wiadomo nie od dziś, były lider Piersi ma wyraziste poglądy polityczne nie idące praktycznie w parze z żadnym ugrupowaniem i tym wzbudza mój podziw. To trudne i odważne tak wprost rzucać się pod prąd prądów zarówno lewicowych jaki i prawicowych, chociaż bliżej Kukizowi do prawej strony. Ale to JEGO prawa strona. Bezpośredniość przekazu dodatkowo potęguje sama muzyka –od „Tu moja góra” stylizowanej na góralską pieśń, poprzez przejmującą balladę „17 września” („kurica nie ptica, Polsza nie zagranica” –cały czas to za mną chodzi) i rewelacyjne przeróbki piosenek Wysockiego aż po ciężkie, metalowe „Homo Politicus”. To naprawdę brzmi.  Można płycie wytoczyć zarzut zbyt dużej dawki patosu, ale taki widocznie był zamiar artysty –przekaz miał być jasny i przejrzysty. I to mu się udało. To ciekawa, dobra płyta.

PS

   Zastanawiacie się dlaczego pudełko od płyty nie stoi na wzmacniaczu? Po prostu zarejestrowałem się na serwisie Deezer i tam właśnie posłuchałem tej płyty. Jakbyście też chcieli to zrobić, to wystarczy kliknąć tutaj. Oczywiście najpierw trzeba się tam zarejestrować :-)