Nine Inch Nails Hesitation Marks

   O tym, że NIN wydają nową płytę dowiedziałem się z Deezera, gdzie zresztą posłuchałem pierwszego singla zapowiadającego "Hesitation Marks", czyli "Came Back Hauted". Zapowiadało się nieźle i z niecierpliwością czekałem na premierę albumu. Gdy tylko się ukazał, od razu... poszukałem go sobie najpierw na Deezerze ;-) Cóż, szczerze Wam powiem, że wcale mnie nie zachwycił. NIN wydaje muzykę wyprodukowaną niemalże doskonale i odsłuchiwać jej tez się powinno na jak najlepszym sprzęcie. Co jednak po dobrych klamotach, skoro sieciowy steaming może zaoferować muzykę o jakości empetrójki? Koniec końców kupiłem jednak cedeka. No, teraz to możemy sobie posłuchać, co też tam Pan Reznor wymyślił. 

   Muzyka NIN niejako zatoczyła koło. Mamy tu o wiele mniej gitarowego jazgotu, a całość praktycznie opiera się na syntezatorowym, dosyć pokręconym (aczkolwiek dosyć typowym, jak na Trenta) klimacie. Bodajże jedynym numerem, który troszkę rozpędza płytę jest szybki, mocny gitarową ścianą dźwięku "Everything". Reszta płyty jest spokojniejsza, jej moc gdzieś się ukrywa i kumuluje w elektronicznych mrocznych pejzażach, ale w końcu umyka bocznymi drzwiami...
   Jako całość ta muzyka jakoś przelewa mi się między palcami pozostawiając mnie na sam koniec z pustymi rękoma. Czuję się trochę zawiedziony, bo przeważnie słuchanie płyt NIN kończyłem z zaciśniętymi pięściami, a tu niczego takiego nie doświadczyłem.