Możdżer Danielsson Fresco The Time

   Oto płyta, która fascynuje mnie od kilku lat, a którą dopiero ostatnio zdecydowałem się kupić. Dlaczego? Powoli, zacznijmy od początku...

   Pierwszy raz jej posłuchałem, gdy przyniósł ją mój serdeczny kumpel Darek. Po przesłuchaniu rzuciłem mu prosto z mostu: "Sprzedaj mi ją!". Tylko się uśmiechnął. Spojrzałem na niego, zastanawiając się jak zdobyć jednak ten album i w razie czego gdzie zakopać ciało, żeby tak szybko nie znaleźli. Na szczęście zgodził się pożyczyć "The Time" abym mógł w spokoju się nią nacieszyć. Cieszyłem się jakiś czas, ale w końcu nadszedł smutny moment oddania. Pobiegłem do sklepu z chęcią zakupu wydawnictwa, ale cena mnie zmroziła. Prawie 50 zeta... "Poczekam" -pomyślałem. "W końcu stanieje." I tak czekałem kilka ładnych lat, a płyta wciąż trzyma tą cenę! W końcu nie wytrzymałem -wydałem te pieprzone czterdzieści kilka złotych...

   A muzyka? Muzyka jest doskonała. Fortepian Możdżera, wiolonczela i bas Danielssona i perkusja Fresco potrafią wyczarować niesamowity klimat. Doskonałym przykładem może być utwór ósmy, na początku po prostu słuchałem płyty nie patrząc się na tytuły i ten kawałek wydawał mi się skądś znany, ale tak kompletnie aranżacyjnie zmieniony, że długo zastanawiałem się cóż to jest. A to "Smells Like Teen Spirit" Nirvany! Niewiarygodne, jak można z takiego energetycznego utworu zrobić coś tak zjawiskowo pięknego! Muzyka ma swój rytm, ma swoją cichą, ukrytą moc, ma bezpośredni kontakt z samą duszą, z samym środkiem mojego serca do którego wlewa po kropelce czystą, skondensowaną przyjemność ze słuchania muzyki.