Vangelis Heaven and Hell

   Heaven and Hell to jedna z tych płyt, których przesłuchanie w całości jest dla mnie nie lada wyzwaniem. Oprócz momentów, które uwielbiam, jak chociażby "Bacchanale" z pierwszej części są też fragmenty, których chciałbym uniknąć. Nie jest to łatwe, ponieważ płyta jest podzielona na dwa utwory, które same w sobie posiadają poszczególne części osobno nazwane, ale też oddzielone chwilami ciszy. Po wspomnianym wcześniej "Bacchanale" będącym pierwszym utworem na płycie, gdzie chór doskonale współbrzmi z dynamicznym, wchodzącym w jazzowo -progresywne tony, dźwiękiem perkusji i instrumentów elektronicznych. Ten kawałek do dziś napełnia mnie energią! Następnym fragmentem, który lubię słuchać to powoli narastający, pełen dostojnej melancholii "Movement 3" który zresztą stał się bardzo popularny przez wykorzystanie go jako tematu przewodniego serialu dokumentalnego "Cosmos".

   "So Long Ago, So Clear" to bodajże pierwszy przykład współpracy Vangelisa z Jonem Andersonem, w którym można już usłyszeć styl dopracowany później chociażby na "Friends of Mr. Cairo".

   Druga cześć albumu jak dla mnie mogłaby się zacząć od trzeciego fragmentu -"12 o'clock". Wcześniejsze w ogóle mi nie wchodzą, a ta zwraca uwagę zmiana nastrojów od spokojnych chóralnych zaśpiewów aż do gwałtownie pierwotnego rytmu wybijanego na bębnach. 

   Nierówna płyta, aczkolwiek wyraźnie słychać styl Vangelisa, jego utworów nie sposób pomylić z kimś innym.